Aan het einde van dit hoofdstuk kom ik weer terug bij het diagram dat ik aan het begin van dit hoofdstuk presenteerde. Het diagram is de samenvatting. Een conclusie zou zijn dat er veel hindernissen en knelpunten te herkennen zijn waardoor het voor de verpleegkundige moeilijk is om aandacht te geven aan “Geestelijke nood”. Deze knelpunten zijn echter aan elkaar gerelateerd. Verder lijken er knelpunten te zijn die meer een centrale plaats innemen dan andere en zijn er knelpunten met meer of minder directe invloed op de geringe aandacht voor “Geestelijke nood”. Hierdoor concludeer ik dat het verstandig is om een soort rangschikking te maken.

Ordening in prioriteiten kan gebeuren op verschillende manieren. Sommige zaken verdienen aandacht vanwege de urgentie van een probleem en de ernst van een symptoom. Andere zaken verdienen aandacht omdat ze de voornaamste oorzaak van een probleem vertegenwoordigen. Mogelijk nog weer andere zaken zouden eerste aandacht moeten krijgen omdat aandacht voor deze zaken tot snelle, effectieve en efficiënte oplossingen leidt. Zo kan ik ook de genoemde knelpunten classificeren.Vooruitlopend op het volgende hoofdstuk noem ik hier alvast de vijf belangrijkste knelpunten die volgens deze wijze van classificatie naar voren komen. in het volgende hoofdstuk leg ik verder uit waarom deze vijf de centrale knelpunten lijken te zijn en formuleer ik vervolgens oplossingen in relatie tot deze knelpunten

Belangrijkste knelpunten volgens de hierboven genoemde classificatie zijn:

a)      Werkdruk en uitval (urgent probleem, zie paragraaf 3.1.1.).

b)      Praktijk die beheerst wordt door vraaggestuurde zorg (strategisch probleem, zie paragraaf 3.1.2.).

c)      Efficiency en resultaatgerichtheid (strategisch probleem, zie paragraaf 3.1.2.).

d)      Beperkte uitwerking holistische visie (probleem met mogelijke effectieve en efficiënte oplossing).

e)      Slechte toepassing verpleegkundige methodiek (probleem met mogelijke effectieve en efficiënte oplossing).